Wyborne książki?

Upadłe Damy II Rzeczpospolitej to prawdziwa perełka literatury faktu. Kiedy myślimy o dwudziestoleciu międzywojennym mamy zwykle przed oczami Marszałka Józefa Piłsudskiego, piękną przedwojenną Warszawę i katastrofę kampanii wrześniowej tysiąc dziewięćset trzydziestego dziewiątego roku. Na pytanie o upadłe damy zapewne przebąkniemy coś o paniach lekkich obyczajów, a skojarzenie pań o kryminalnej przeszłości raczej nie nasunie nam myśli o latach dwudziestych i trzydziestych ubiegłego wieku. Po chwili dopiero, pomyślimy o Ricie Gorgonowej, o której niedawno zrobiło się głośno za sprawą prób rehabilitacji najbardziej znanej morderczyni II Rzeczpospolitej.  Ale w tej książce obszernego i wnikliwego opisu historii Gorgonowej nie ma. 

Pierwsze Damy II Rzeczpospolitej to biografie trzech prezydentowych okresu międzywojennego: Marii Wojciechowskiej - żony Stanisława Wojciechowskiego, Michaliny Mościckiej - pierwszej żony Ignacego Mościckiego oraz Marii Mościckiej – drugiej żony Ignacego Mościckiego. Te trzy kobiety, wydawałoby się kobiety władzy, zwykłe papierowe postaci, to wbrew pozorom kobiety o silnym charakterze, którym przyszło kolejno po sobie tworzyć pozycję  Pierwszej Damy.

Damy Złotego Wieku  to  książka o życiu kobiet, które na stałe zagościły w naszej historii, a swoje losy na zawsze połączyły z potężnym rodem Jagiellonów. Bona Sforza, matka ostatniego z Jagiellonów, Elżbieta i Katarzyna Habsburżanki, Barbara Radziwiłłówna, córki Zygmunta Starego i Bony, to  kobiety, które współtworzyły tragiczną historię jednej z najpotężniejszych dynastii ówczesnej Europy. To one skupiały w sobie władzę nad ciągłością panowania Jagiellonów na polskim tronie, to ich postaci rozpalały do czerwoności polityków, możnowładców i twórców epoki. To na ich barki spadały najgorsze kalumnie i oskarżenia. O ile Bona Sforza mogła swoim zachowaniem, zamiłowaniem do intryg i gry politycznej , przyczynić się do panującej o niej opinii, to pozostałe damy opisane w książce są raczej ofiarami swoich czasów.