Wyborne książki?

Przyznam, że z ogromną rezerwą podchodzę do książek typu saga rodzinna. Nie da się nie zauważyć, że w książkach tego rodzaju pomysły na fabułę i podobne wątki zaczynają się powtarza, mieszać ze sobą i w dziwnym kierunku ewoluować poprzez dodanie nowych elementów, co dało już niestety kilka czytelniczych gniotów. Bohaterem zbiorowym sagi jest rodzina Winnych. W tomie pierwszym poznajemy ich tuż przed wybuchem Pierwszej Wojny Światowej, a żegnamy w momencie wybuchu kolejnej. Obserwujemy ich radości i troski w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

Ostatnia arystokratka to najzabawniejsza powieść, jaką miałam możliwość przeczytać od czasów, prześmiesznej dla mnie, książki Joanny Chmielewskiej Wszystko czerwone .  Tytułowa arystokratka to młodziutka Maria Kostka, córka hrabiego Kostki i jego amerykańskiej żony Vivien. W wieku dziewiętnastu lat Maria wraz z rodzicami przeprowadza się ze Stanów Zjednoczonych do Czech, aby objąć w posiadanie, zagrabiony przez komunistów, rodowy zamek- Kostkę. Młoda hrabianka jest przenikliwym obserwatorem z ogromnym dystansem do otoczenia. W zabawny i ironiczny sposób opisuje przywary i wady swoich rodziców oraz ich zamkowych współpracowników. 

To niesamowita opowieść o podróży do własnych korzeni. Poczuciu zagubienia i  niepewności, co do własnego pochodzenia. Paul Glaser z uporem i mozołem odkrywa nieznane karty z życia własnej rodziny. Paul Glaser w do bólu szczerej książce opowiada tragiczną historię rodziny swojego ojca. Na pierwszy plan tej zawikłanej historii wysuwa się Rosie -  siostra jego ojca, z którą ten nie utrzymuje żadnych kontaktów. Dla Paula jest ona osobą ekscentryczną, staruszką z dalekiej przeszłości, która od lat omija rodzinne zjazdy, pozostając w swoim domu w dalekiej Szwecji. Napotykając na mur milczenia ze strony ojca, Paul nieoczekiwanie otrzymuje pomoc, od jednej z ciotek. To od niej dowiaduje się o Rosie i jej wojennych przeżyciach - koszmarze obozów koncentracyjnych. Postanawia przyjrzeć się bliżej tej historii.