Warszawski niebotyk, historia
piątki młodych ludzi u progu dorosłości, to debiut literacki Marii Paszyńskiej.
To historia młodych z różnych środowisk i rodzin, których łączą niezwykle silne
więzy przyjaźni i prawdziwej lojalności.
Historia tej piątki toczy się
niespiesznie. Śledzimy ich porażki i sukcesy. Bardzo wiele dowiadujemy się o
ich pierwszych związkach i porywach serc. Ich historie to obraz życia
przedwojennych inteligentów, którzy oprócz inteligencji, oczytania i dobrych marzeń
mieli w sobie ogromną zachłanność na życie.
Książka Marii Paszyńskiej zaskakuje
dojrzałością. Trafnością spostrzeżeń o
miłości, cierpieniu i człowieczeństwie. Debiut młodziutkiej pisarki
przepełniony jest młodzieńczym zapałem i entuzjazmem. Towarzyszy mu coś jeszcze
- powaga. Uczucie w pełnym i dostojnym znaczeniu tego słowa. Choć może powinnam
nazwać to uczucie nostalgią. Tęsknotą za przeszłością.
Z Warszawskiego niebotyku bije blask przedwojennej inteligencji,
którą zmiotła z powierzchni ziemi Druga Wojna Światowa. Ich podejście do świata,
drugiego człowieka i życia. To także piękny portret przedwojennej Warszawy,
która ma swój niepowtarzalny klimat i czar. Czytając książkę czujemy się jak w
kapsule czasu, która cofnęła nas do tamtej Warszawy, dziś znanej nam z
pocztówek i starych zdjęć.
Książka Marii Paszyńskiej
zaskoczyła mnie dojrzałością formy i warsztatu. Czytając ten debiut czułam, że
autorka wytrwale pracowała nad historią, którą stworzyła. Myślę, że wiele osób,
które dziś publikują, mogłyby uczyć się od Marii Paszyńskiej, jak napisać, może
odrobinę banalną, ale doskonale dopracowaną warsztatowo powieść obyczajową.
Maria Paszyńska – orientalistka, z zamiłowania Warszawianka.
Debiutuje na polskim rynku wydawniczym powieścią Warszawski niebotyk.
Czytałam już sporo o tym debiucie. Mam tę książkę w planach.
OdpowiedzUsuń